Archiwum kategorii: Wiersze z książki

Przyszedłeś do mnie w sylwestrowy wieczór, kiedy zamiast pić i tańczyć, czytałam książkę na tapczanie córki, niepodobna ani do mieszczańskiej żony, ani czternastoletnich Tahitanek, o ciałach lubieżnie układanych na warstwie werniksu. Ot, skrupulatna pracownica giełdy, której Mette nie pozwala na … Czytaj dalej →

To zawsze jest szyba pociągu, tylko czasem on stoi na peronie, czasem ja, to zawsze jest zmniejszający się świetlny punkt, wraca z zapachem lub z dźwiękiem, raz zrobiłam mu zdjęcie. Drzwi zwykle zatrzaskują się w połowie drogi, zanim miasta przerosną … Czytaj dalej →

Bywam obiema, zwęgloną Dorą i przechrztą Rachelką, którą uszczęśliwiło czterdzieści polskojęzycznych kanałów o przyrodzie. Tamta pierwsza co noc traci dziecko w płomieniach, gwałcona przeżywa świętokradczą rozkosz i nie może powstrzymać mrowienia nóg, gdy myśli o matce. Druga znieczula się kojącym … Czytaj dalej →

Na szpitalnych łóżkach przypominałyśmy prostytutki z obrazu Toulouse-Lautreca, blade zwierzęce mięso z watą między udami. Zdziwiłeś się, kiedy poprosiłam przez telefon, żebyś zanucił tę piosenkę Marie, przy której zawsze rozpinasz mi buty. Nie widziałeś, jak na rozkaz korzystam z toalety, … Czytaj dalej →

Ciągle zachłannie ocierasz się o plecy, smakujesz gęstą krew, opowiadasz o córkach, które chciałbyś spłodzić, moich mlecznych piersiach. Pachniesz jak młoda suka, dzieciństwo i wymarzone egzotyczne wyspy. Nie jesteś zazdrosny o chłopców, z którymi całuję się w takt jarmarcznej piosenki, … Czytaj dalej →